Τελικά, πόσο σεβόμαστε τα δικαιώματα των παιδιών μας;

Προβληματισμοί μιας μητέρας

Μέρος 2ο

Έχετε προσπαθήσει ποτέ να πάτε βόλτα με το μωρό σας περπατώντας με το καρότσι στο πεζοδρόμιο και όχι στο δρόμο? Στην Ελλάδα είναι απλά αδύνατον. Καταρχήν, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Τα πεζοδρόμια είναι κοινόχρηστος χώρος, ο οποίος πρέπει να είναι ελεύθερος και προσβάσιμος σε όλους, για να μπορεί να χρησιμοποιείται από όλους, όπως άτομα με ειδικές ανάγκες, μαμάδες με παιδιά κλπ. Δεν προορίζονται ούτε για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες καλλωπισμού της πόλης ούτε για παρκάρισμα αυτοκινήτων, μηχανών, κάδων απορριμάτων κλπ.

Στην Ελλάδα μας λοιπόν, τα πεζοδρόμια μόνο για χρήση από τους πεζούς δεν είναι κατάλληλα και δη για χρήση από μαμάδες με καροτσάκια. Τα περισσότερα είναι πολύ στενά, αλλά και αυτά που είναι ευρύχωρα είτε καταλαμβάνονται από παρκαρισμένα αυτοκίνητα και μηχανές είτε έχουν φυτεμένα δέντρα ακριβώς στη μέση, με αποτέλεσμα να μην χωράει το καρότσι να περάσει ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Επίσης, δεν υπάρχουν ράμπες για να ανεβοκατεβαίνει με ασφάλεια το καρότσι στα πεζοδρόμια, αλλά κι εκεί που υπάρχουν είναι πολύ συχνά αποκλεισμένες από αυτοκίνητο παρκαρισμένο ακριβώς μπροστά τους. Άλλο πολύ συχνό φαινόμενο, είναι σε πεζοδρόμια πενήντα εκατοστών, να υπάρχουν ακριβώς στη μέση τους τοποθετημένες πινακίδες. Παρατηρούμε δηλαδή ένα διττό φαινόμενο: από τη μία η πολιτεία, τοποθετώντας πινακίδες, κάδους, δέντρα κλπ μέσα στη μέση του πεζοδρομίου, δεν σέβεται το δικαίωμα των πολιτών να χρησιμοποιούν τα πεζοδρόμια και ειδικότερα το δικαίωμα των νηπίων να κυκλοφορούν με ασφάλεια με το καροτσάκι τους στο πεζοδρόμιο και όχι στο δρόμο, και από την άλλη εμείς οι πολίτες, αδιαφορούμε γι’αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα των συμπολιτών μας, και παρκάρουμε πάνω στα πεζοδρόμια, τα χρησιμοποιούμε για φύτευση πρασίνου πέρα από το νόμιμο όριο που έχει εξασφαλίσει πολεοδομικά η πολυκατοικία μας, όσοι έχουν καταστήματα τοποθετούν τραπεζοκαθίσματα, και πραγματικά ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, μπορεί να βρεθεί πάνω σε ένα ελληνικό πεζοδρόμιο! Και αυτά τα κακόμοιρα τα μωρά που θα κυκλοφορήσουν βρε παιδιά? Μα φυσικά στο δρόμο (!), όπου, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, θα ακουστεί και το σχόλιο του ελληνάρα οδηγού : «Πήγαινε κυρία μου από το πεζοδρόμιο!!!»  

 

Για άλλη μια φορά αποδεικνύουμε ότι σαν λαός δεν έχουμε εκπαιδευθεί να σκεφτόμαστε συλλογικά και να σεβόμαστε τα δικαιώματα των άλλων, αλλά αντίθετα είμαστε προγραμματισμένοι να μας ενδιαφέρει το ατομικό μας συμφέρον και ο μικρόκοσμός μας.

Γεωργία Π.

Τελικά, πόσο σεβόμαστε τα δικαιώματα των παιδιών μας;

Προβληματισμοί μιας μητέρας

Μέρος 1ο

Μέσα στο 2012 αποκτήσαμε με το σύζυγό μου το πρώτο μας παιδί. Μετά τον ενθουσιασμό του πρώτου καιρού και καθώς η καθημερινότητα ανακτούσε τους συνηθισμένους ήρεμους ρυθμούς της, αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε πόσες αντικειμενικές δυσκολίες έχει το να κυκλοφορείς με ένα μικρό παιδί και δη με ένα μωρό στη χώρα μας. 

Έχοντας λοιπόν το «θράσος» να θέλουμε μετά από τρεις μήνες να κάτσουμε να πιούμε ένα καφέ οικογενειακώς (διότι εμείς οι τρεις πάμε πάντα πακέτο!), αναζητήσαμε μία καφετέρια στην οποία θα υπήρχε καθαρή ατμόσφαιρα χωρίς καπνό από τσιγάρο.- Βλέπετε οι εντολές της παιδιάτρου ήταν ρητές : παραμονή με το μωρό σε κλειστούς χώρους επιστρέπεται μόνο εφόσον η ατμόσφαιρα είναι καθαρή και δεν υπάρχει καπνός από τσιγάρο. Μας επισήμανε δε ότι σύμφωνα με τις τελευταίες ιατρικές δημοσιεύσεις, αρκούν 10 λεπτά έκθεσης ενός παιδιού στο καπνό του τσιγάρου για να γίνει παθητικός καπνιστής! Φανταστείτε τι συμβαίνει με ένα μωρό ολίγων μηνών! –  Ανακαλύψαμε λοιπόν ότι στην περιοχή μας δεν υπάρχει ούτε μία καφετέρια στην οποία να απαγορεύεται το κάπνισμα και να μην είναι η ατμόσφαιρα αποπνικτική από τον καπνό. Όσο περνά ο καιρός και αναζητούμε μέρη για να πηγαίνουμε μαζί με το παιδί μας, ανακαλύπτουμε ότι δυστυχώς ο νόμος περί απαγόρευσης του καπνίσματος στους κλειστους χώρους παραμένει μόνο στα χαρτιά, ενώ στην πράξη έχει καταπατηθεί τελείως. Στο 99% των καφετεριών και των εστιατορίων είτε επιτρέπεται ελεύθερα το κάπνισμα είτε έχει δημιουργηθεί η τραγική ελληνική πατέντα τα δέκα τραπέζια να είναι καπνιζόντων και τα πέντε ακριβώς διπλανά τραπέζια να είναι μη καπνιζόντων, λες και ο καπνός φυλακίζεται και δεν κυκλοφορεί στον αέρα! Πραγματικά πολλές φορές νιώσαμε να προκαλείται η νοημοσύνη μας, όταν βλέπαμε μαγαζιά – τεκέδες, στα οποία μας υποδείκνυαν οι υπάλληλοι χώρους μη καπνιζόντων αποτελούμενους από κάποια ελάχιστα τραπέζια ανάμεσα στα υπόλοιπα τραπέζια των καπνιζόντων! 

Το παιδί μου και η οικονομική κρίση.

 

Πρώτα απ'ολα να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είμαι παιδοψυχολόγος. Ασχολούμαι όμως με την επικοινωνία εδώ και 17 χρόνια. Το σπούδασα, το δούλεψα και το σπουδάζω ακόμα. Είμαι μητέρα 2 μικρών κοριτσιών κι αυτό που ξέρω είναι πως δεν θέλω να τις κάνω να νιώσουν ανασφαλείς ποτέ. Λέμε ναι στους περιορισμούς, πράγμα που μακροπρόθεσμα θα τους κάνει καλό, αλλά δεν εμβαθύνουμε και δεν δημιουργούμε κλίμα ανασφάλειας. Διαφορετικά εισβάλουν στην ψυχή των παιδιών μας συναισθήματα όπως ο φόβος κ η αβεβαιότητα, συναισθήματα που εκείνα δεν έχουν την ωριμότητα να τα διαχειριστούν. Γι'αυτό φίλες μου μαμάδες ας προφυλάξουμε τα παιδιά μας από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης για να δημιουργήσουμε ψυχικά υγιείς πολίτες της αυριανής κοινωνίας.

Ειρήνη Α. 
photo: static.madata.gr

Παιδιά: Η φυσική δραστηριότητα και η καθιστική συμπεριφορά

Με βάση τον μεγάλο αριθμό των υπερβολικά κουρασμένων γονέων, συνήθως υποτίθεται ότι τα παιδιά είναι συνεχώς σε κίνηση. Ωστόσο, έρευνα διαπίστωσε ότι τα παιδιά κάνουν καθιστική ζωή, 73% με 84% του χρόνου που μένουν ξύπνια. Επιπλέον, παρόλο που γνωρίζουμε ότι ο χρόνος μπροστά στην οθόνη μπορεί να έχει πολλές αρνητικές συνέπειες για την ανάπτυξη του παιδιού τόσο σωματικά όσο και κοινωνικά, τα περισσότερα παιδιά σήμερα εκτίθενται στην οθόνη πολύ νωρίς στη ζωή τους και για πάρα πολύ καιρό. Η Καναδική Εταιρεία Φυσιολογίας της Άσκησης (CSEP)  κυκλοφόρησε τις πρώτες κατευθυντήριες γραμμές φυσικής δραστηριότητας για τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού. Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές αναφέρουν ότι όλα τα παιδιά ηλικίας τεσσάρων και κάτω θα πρέπει να κινούνται περισσότερο και να κάθονται λιγότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας. Οι ακόλουθες κατευθυντήριες γραμμές βασίζονται στην έρευνα της καθιστικής συμπεριφοράς των παιδιών και υποστηρίζονται από το Νοσοκομείο Παίδων και Ινστιτούτο Ερευνών του Ανατολικού Οντάριο και την Ερευνητική Ομάδα για υγιεινή και ενεργητική διαβίωση και παχυσαρκία (Cheo-HALO).

15 Συμβουλές για επιτυχημένες οικογενειακές διακοπές

Έχει έρθει το καλοκαίρι και ο καθένας από εμάς αναζητά στιγμές ξενοιασιάς και ξεκούρασης. Στα σχολεία χτύπησε για τελευταία φορά το κουδούνι και οι μαθητές είναι έτοιμοι να ξεκινήσουν τις πολυπόθητες διακοπές τους, μένοντας μακριά από το «καταπιεστικό» περιβάλλον του σχολείου και τις αναπόφευκτες καθημερινές τους υποχρεώσεις. Ο βασικός στόχος των γονιών είναι να περάσουν μαζί με τα παιδιά τους, όσο το δυνατόν πιο ξένοιαστες αλλά με ένα σωστό σχεδιασμό και πρόγραμμα διακοπές, ώστε να μπορέσουν  να ωφεληθούν  και τα παιδιά τους. 
                                                                                                                                   
Με ποιο τρόπο όμως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς για να κρατήσουν το ενδιαφέρον των παιδιών; Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι μια περίοδος στη ζωή του παιδιού που μπορεί να την εκμεταλλευτεί όπως αυτό θέλει αλλά πάντα με ένα σωστό σχεδιασμό και πρόγραμμα.
1. Είναι σημαντικό οι γονείς να συζητήσουν με τα παιδιά τους για το είδος των διακοπών που επιθυμούν.
2. Να συζητήσουν με τα παιδιά τους για την πολιτιστική κληρονομιά και τη φυσική ομορφιά του τόπου που επισκέπτονται
3. Να δημιουργήσουν ένα πλάνο δράσεων προγραμματίζοντας για το τι θα κάνουν, όπως παιχνίδια στη θάλασσα, επίσκεψη σε Μουσεία ή διάφορα άλλα  αξιοθέατα.
4. Να προγραμματίσουν διακοπές με ζευγάρια τα οποία έχουν συνομήλικα παιδιά έτσι ώστε τα παιδιά τους να έχουν την καλύτερη παρέα.
5.  Να κάνουν «συμφωνία»  με τα παιδιά ώστε να τηρούνται οι κανόνες του προγράμματος και στην περίπτωση που τους παραβιάζουν να υπάρχουν οι ανάλογες συνέπειες. Αυτό βοηθά στην εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας κατά τη διάρκεια των διακοπών.